Ùmhlachd

Tha mi ag aideachadh, A Thighearna, agus tha mi a’ toirt taing a chionn gu bheil thu air d’ ìomhaigh fhèin a chruthachadh annamsa, airson gun cuimhnich mi ort, gun smaoinich mi ort, gun gràdhaich mi thu. Ach tha an ìomhaigh sin air a dhubhadh a-mach agus air a chaitheamh gu a leithid de dh’ìre le olc, tha e air fhalach le ceò pheacaidhean, ’s nach urrainn dha dèanamh na chaidh a chruthachadh airson a dhèanamh, mur a h-ath-ùraich agus mur a h-ath-leasaich thu e. Chan eil mi a’ feuchainn, A Thighearna, ri a dhol a-steach dha do mhòralachd, oir chan urrainn dhomh tòiseachadh air a bhith a’ co-ionnanachadh mo thuigse leis, ach tha mi a’ miannachadh gu ìre air choireigin a bhith a’ tuigsinn d’ fhìrinn, a tha mo chridhe a’ creidsinn agus a’ gràdhachadh. Oir chan eil mi a’ sireadh a bhith a’ tuigsinn airson gun creid mi, ach tha mi a’ creidsinn airson gun tuig mi. Oir seo cuideachd tha mi a’ tuigsinn, mur a creid mi, cha tuig mi idir.

Anslem (1033-1109)

Dh’ fhaighnich mi do Dhia airson neart, airson gun soirbhichinn,
Rinneadh lag mi, airson gun ionnsaichinn gu h-iriosal a bhith umhail.

Dh’ fhaighnich mi airson slàinte, airson gun dèanainn rudan na bu motha,
Chaidh euslainte a thoirt dhomh airson gun dèanainn rudan na b’ fhèarr.

Dh’fhaighnich mi airson beairteas, airson gum bithinn toilichte,
Chaidh bochdainn a thoirt dhomh, airson gum bithinn glic.

Dh’fhaighnich mi airson cumhachd, airson gum faighinn moladh dhaoine,
Chaidh laigse a thoirt dhomh, airson gum fairichinn m’ fheum airson Dia.

Dh’fhaighnich mi airson na h-uile nithean airson gum mealainn a bheatha,
Chaidh beatha a thoirt dhomh, airson gum mealainn gach nì.

Cha d’fhuair mi nì a bha mi ag iarraidh –
Ach a h-uile ni a bha mi an dòchas air a shon,
Cha mhòr a dh’aindeoin mi fhèin, chaidh m’ ùrnaighean,
nach deachaidh an abairt, am freagairt.

Is mise am measg nan uile dhaoine am fear as o a chaidh a bheannachadh.
Gun urra

Thoir dhuinn: fìor irioslachd, spiorad mhacanta agus shàmhach, còmhradh gràdhach agus càirdeil, naomh agus feumail, a’ giùlain eallaichean ar nàbannan, gar n-àicheadh fhèin, agus ag oilean gus a bhith a’ toirt buaidh do dh’fheadhainn eile,
agus gus a bhith ga do thoileachadh –sa
anns na h-uile nithean.
John Cosin (1594-1672)

O Thusa ann an cumhachd uile-chumhachdaich a bha lag, agus ann an àrdachd choileanta a bha iriosal, ceadaich an aon inntinn dhuinne.
Chan eil anns a h-uile nì a th’ againne as leinn fhèin ach neoni; ma tha nì sam bith maith annainne ’s e do thiodhlac sa a th’ann gu lèir.
O a Shlànaigheir, bhon a dh’ irioslaich thusa – Tighearna nèamh agus na talmhainn – thu fhèin, ceadaich fìor irioslachd dhuinne, agus dèan coltach riut fhèin sinn; agus an uairsin a-mach à do mhaitheas neo-chrìochnach, tog suas sinn gu do ghlòir bhuan-mhaireannach;
a tha beò agus a’ riaghladh leis an Athair agus an Spiorad Naomh gu bràth is gu sìorraidh.
Thomas Cranmer (1489-1556)

A Thighearna thoir cridhe dhuinne a thionndaidheas a h-uile eòlas gu do ghlòir-sa agus chan ann ar fear fhèin. Cùm sinne bhon a bhith air ar mealladh le solais fheallsanachdan fhaoin. Cùm sinn bho phròis reusan na cinne-daonna. Ne leig leinn ar smuaintean fhèin a bhith againn; ach anns na h-uile nithean a gnìomhachadh fo threòrachadh do Spioraid Naoimh, gun robh sinne gad fhaireachdainn-sa anns a h-uile àite, agus beò ann an uile shìmplidheachd, irioslachd agus singilteachd cridhe
chun Tighearna.
Henry Kirke White (1785-1806)

A Thighearna Ìosa Crìosd, a dh’ irioslaich thu fhèin gus a bhith nad dhuinne, agus gus a bhith air do bhreith a-steach dhan t-saoghal airson ar slàinte: teagasg gràs na h-ùmhlachd dhuinn, tog a-mach à ar cridheachan a h-uile pròis agus àrdanas, agus dealbh sinne na d’ ìomhaigh fhèin gu a leithid de dh’ìre is gum bi sinn air ar dèanamh coltach riut fhèin na do rìoghachd shìorraidh.
William Walsham How (1823-97)

A Thighearna tha sinn a’ sireadh do làthaireachd;
Gum b’ ann leinne a bhiodh a bheannachd;
thoir dhuinn cridhe fìor-ghlan agus iriosal,
Teampall a bhiodh iomchaidh dhut fhèin.
John Keble (1792-1866)